Nałkowska doskonale wykorzystała rozmaite środki ekspresji, takie jak: skrót, przemilczenie, kontrast, a wiedzę o rzeczywistości ograniczyła do spraw najistotniejszych. Uzyskała to dzięki doskonałemu warsztatowi pisarskiemu, o którym wspomniał Kijowski, autor artykułu „Zofia Nałkowska”:
„Całe doświadczenie pisarskie posłużyło tutaj jedynie do pozbycia się wszelkiego balastu, cała jej mądrość pisarska pomogła jedynie zniszczyć w sobie wszystko, co było właśnie „literaturą”. (…) Nie sposób jednak w chłodnych, ascetycznych zdaniach „Medalionów” nie doszukać się myśli ukrytej, może rozpaczliwej nawet, myśli, która stanowiła bodaj największe odkrycie literackie po wojnie, że literatura, aby zostać wielką i aby sprostać historii ludzkiej, musi raz po raz niszczyć siebie samą, musi odnawiać się przez nagi fakt, przez akt pokory wobec rzeczywistości.” |
Oznacz znajomych, którym może się przydać
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Dowiedz się więcej
1 Przy torze kolejowym - streszczenie
2 Dorośli i dzieci w Oświęcimiu - streszczenie
3 Krytyka literacka o „Medalionach”
2 Dorośli i dzieci w Oświęcimiu - streszczenie
3 Krytyka literacka o „Medalionach”
Komentarze
artykuł / utwór: Artyzm „Medalionów” Zofii Nałkowskiej

include ("../reklama_komentarz.php"); ?>


Tagi: